چون من به نفس خویشتن این کار می کنم

بر فعل دیگران به چه انکار می کنم

بلبل سماع بر گل بستان همی کند

من بر گل شقایق رخسار می کنم

هر جا که سروقامتی و موی دلبریست

خود را بدان کمند گرفتار می کنم

گر تیغ برکشند عزیزان به خون من

من همچنان تأمل دیدار می کنم

هیچم نماند در همه عالم به اتفاق

الا سری که در قدم یار می کنم

آن ها که خوانده ام همه از یاد من برفت

الا حدیث دوست که تکرار می کنم

چون دست قدرتم به تمنا نمی رسد

صبر از مراد نفس به ناچار می کنم

همسایه گو گواهی مستی و عاشقی

بر من مده که خویشتن اقرار می کنم

من بعد از این نه زهد فروشم نه معرفت

کان در ضمیر نیست که اظهار می کنم

جانست و از محبت جانان دریغ نیست

اینم که دست می دهد ایثار می کنم

زنار اگر ببندی سعدی هزار بار

به زان که خرقه بر سر زنار می کنم